Met enige regelmaat vragen collegae ons, vaak naar aanleiding van een patiënten-ontslagbrief, wat neuraaltherapie inhoudt. Door middel van dit beknopte schrijven willen we proberen de essentie van deze methode uit de doeken te doen. We doen dat naar aanleiding van een casus:
Een 43-jarige patiënte wordt via een pijnpoli naar onze praktijk verwezen. Zij is daar 3 jaar lang behandeld voor een neuralgie van Horton, helaas zonder resultaat. (Een neuralgie van Horton is ons bekend als een migrainevariant met kortdurende pijnaanvallen, rond één oog, uitstralend naar de slaap en/of naar de onderkaak).
Waarschijnlijk zullen weinigen van ons dit beeld koppelen aan een ontregeling van het ganglion-pterygopalatinum. Een opfrisser is voor de meesten van ons waarschijnlijk wel even nodig: We vinden het ganglion in de fossa pterygopalatinum in de buurt van de nervus maxillaris. Het ganglion bezit parasympathische en afferate (sensorische) vezels. De parasympaticus heeft een synaps in dit ganglion, i.t.t. het sympathische deel. Het verzorgingsgebied van dit ganglion is het slijmvlies van de neus en neusbijholten, tonsillen, traanklier, onderste ooglid, wang, bovenlip en de tanden van de bovenkaak.
Terug naar de patiënt: Een niet-specifieke fysiologische prikkel leidt bij patiënte makkelijk tot een pijnaanval. Als we dit "vertalen" dan kunnen we zeggen dat afferente sensibele, inclusief nociceptieve informatie op een bepaalde manier wordt verwerkt, waardoor er een pijnbeleving volgt die zich niet vanzelf afbouwt. Integendeel: de prikkel heeft zich uitgebreid in het hele verzorgingsgebied van het ganglion. We nemen aan dat er een pathologische prikkeltoestand bestaat van het ganglion, alsmede de efferente sympathische structuren en mogelijk de substantio gelatinosa in de achterhoorn. Een neuraaltherapeutische behandeling is erop gericht om deze structuren weer te "re-setten" en als het kan de oorzaak van de prikkeltoestand in het betreffende ganglion of segment te vinden en te behandelen.
Bij onze patiënte werd een rest-ostitis in de bovenkaak gevonden. Een rest-ostitis wordt in de neuraaltherapie gedefinieerd als stoorveld wanneer het een structuur is die zich voortdurend in een minimale prikkeltoestand bevindt, en daardoor het bijbehorende (vegetatieve) zenuwstelsel ontregelt (in dit geval het ganglion pterygopalatinum, de spinale parasympatische vezels en de nervus maxillaris).
In de praktijk blijkt dat het intracutaan spuiten van procaïne op diverse plaatsen in het bijbehorende segment (het zogenaamde kwaddelen), het plaatsen van een "depot" procaïne bij de uittredeplaats van de nervus infra-orbitalis en supra-orbitalis, het infiltreren van het litteken in de bovenkaak en het "omspoelen" van het ganglion pterygopalatinum tot duidelijke klachtenvermindering leidt. Patiënte kreeg een aantal gelijksoortige neuraaltherapeutische behandelingen, en de rest-ostitis werd chirurgisch gesaneerd. Patiënte is sindsdien klachtenvrij.
Neuraaltherapie is een niet-symptomatische behandeltechniek die voortkwam uit de ervaringsgeneeskunde rond 1920 en nu, na ruim 80 jaar, prima strookt met de huidige inzichten van de pijn-fysiologie. Het is een therapie die zich richt op het herstel van de complexe systemen van onderling verweven circuits. Derhalve wordt ook gesproken over een regulatie-therapie en wordt deze behandelmethode gerekend tot de biologische geneeskunde.