U kunt het volgende verwachten als u neuraaltherapeutisch behandeld wilt worden: als eerste gaat er een uitgebreid vraaggesprek en lichamelijk onderzoek aan de behandeling vooraf. Wat een neuraaltherapeutisch werkend arts altijd goed van u moet weten is, welke operaties (alle, ook kleine ingrepen) en ongelukken u gehad heeft. Hoe is de toestand van uw gebit, amandelen, oren, bijholten, darmstelsel en geslachtsorganen. Deze informatie is uiterst belangrijk, ook al heeft het schijnbaar niets met uw klachten te maken.
Vervolgens vindt er een proefbehandeling plaats met procaïne of lidocaïne. Op grond van de gegevens uit het vraaggesprek, het lichamelijk onderzoek en de reactie van uw lichaam op deze behandeling kan de neuraaltherapeut een diagnose stellen.
Tevens maken sommige neuraaltherapeuten daarnaast gebruik van andere diagnostische methodes afkomstig uit zowel de reguliere als niet-conventionele geneeskunde (bijvoorbeeld de acupunctuur en de natuurgeneeskunde), zoals röntgendiagnostiek, polsdiagnostiek en andere meetmethoden.
Hoe kan een behandelproces verlopen?
Ziektebeelden worden steeds complexer... vaak zijn er meerdere factoren die verantwoordelijk zijn voor een ziekte of een ziekteproces, waardoor het ziektebeeld in stand gehouden wordt.
Soms kan een klein aantal behandelingen al een groot resultaat geven. Goede illustraties hiervan zijn casus 1, casus 4, casus 5, casus 9, casus 22, casus 23 en casus 28. Snelle resultaten worden dus wel gezien, maar vaak is het toch ook een kwestie van volhouden, en treedt er een langzame verbetering op (casus 6,
casus 7, casus 8, casus 12, casus 18). Soms moeten andere soorten aanvullende geneeswijzen worden ingezet.
In een aantal gevallen lukt het niet om een "systeem" blijvend op de rails te houden en is een stukje regulatietherapie iedere 6-8 weken onontkoombaar. Voorbeelden hiervan zijn casus 2, casus 11, casus 13, casus 15, casus 17, casus 21 en casus 24. Patiënten hebben het over een "onderhoudsbeurt". Patiënten voelen zelf vaak goed aan wanneer ze er weer aan toe zijn.
In een enkel geval is het behandelresultaat nihil. Ook dat komt helaas voor.
Casus 14 is daar een voorbeeld van.