Casus 47: Migraine

Mw D.Z. 44 jaar

Ongeveer 30 jaar geleden, ik zal de dag nooit meer vergeten, stond ik op en had zo’n enorme hoofdpijn en moest braken, ongelofelijk. Onze huisarts gebeld, in paniek, omdat ik echt dacht dit niet te overleven. Twee jonge kinderen naar de buren gestuurd en in afwachting van de arts lag ik plat. Hij kwam en had al snel een diagnose: MIGRAINE… Hoe kan dit nou, ik had wel altijd hoofdpijn met de maandelijkse dagen, maar migraine…

Nu kan ik stellen dat mijn hormonenhuishouding nooit een vette 10 verdiende. Ik werd moeilijk zwanger, dat moest met behulp van hormonen, maar na de eerste spruit kwam er spontaan een tweede, dus dat leed was geleden. Ik kom wel uit een gezin met hoofdpijnklachten, zowel mijn vader als mijn moeder, maar zo ziek als ik er toen van werd, was mij totaal vreemd.

De huisarts schreef zetpillen voor omdat ik zo moest overgeven. De pillen zijn heel zwaar en de volgende dag moest ik echt bijkomen. Echt helpen deden ze niet maar ik kwam er wel een beetje van in slaap. Ik heb jaren zo ‘doorgesukkeld’ met allerlei goed bedoelde adviezen van deze en gene. Onder andere Dr. Vogel zijn ‘zak’ heb ik aardig gevuld in de loop der jaren. Ook bij de huisarts deed ik meerdere malen mijn beklag en kreeg dan weer een ander medicijn, ‘die toch zeker voor 80 procent van de mensen werkt’. Nee, nee niet voor mij. Injectie, zetpil, zuigtablet, en wat al niet meer in de handel is.  Allerlei soorten triptanen, maar niets hielp echt, tot de arts spijtig meldde ‘dat er voor een bepaalde categorie mensen gewoon niets is.. Liggen, verstand op nul en uitzieken… Dat deed ik dan ook maar en nam iets in om toch nog een beetje te kunnen slapen.
Een aanval duurde altijd 24 uur, nooit langer, soms iets korter. Ik moest wel de hele dag overgeven en was echt doodziek. Ik werd er altijd mee wakker, het gebeurde zelden dat het midden op de dag begon en in bepaalde tijden was het wat meer of wat minder. De zogenaamde ‘triggers’ meldden zich ook bij mij, met het gevolg dat je dingen gewoon niet meer doet. Dagje shoppen, naar een concert met veel muziek en licht was echt uit den boze. Okee, je legt je bij bepaalde dingen wel neer, omdat je er geen beroerde dag meer voor over hebt, maar als je midden in het leven staat, je werk, veel vrienden en familie om leuke dingen mee te gaan doen, dat beperkt je behoorlijk. 

Was het daarmee klaar, nou ja, maar nee hoor, in de loop van de jaren werd het alleen maar erger in plaats van beter.
Op ons gezin had het een impact die vaak onderschat wordt. Wat mij het meeste trof was de dag dat onze dochter ging trouwen. Zij belde al heel vroeg op om te vragen: “Heeft mama geen migraine???”. Had ik het normaal gesproken zo ongeveer één keer in de maand, kreeg ik het na de overgang wel 2 tot 3 keer in de maand met de nodige ‘normale’ hoofdpijndagen er nog bij. ‘Normaal’ wil bij mij zeggen dat ik mij met 8 Paracetamol staande kon houden, daar heb ik het niet eens over, al heb ik die hoofdpijn ook mijn leven lang gehad.

Doordat de migraine steeds vaker kwam en ook erger werd, ging het niet goed. Die hoofdpijn maakte mij onzeker en bang, had daar nooit eerder last van gehad omdat het volgens mij ‘gewoon bij mij hoorde’, al 30 jaar, maar zo erg, ‘daar zal vast iets anders loos zijn’. Wéér naar de huisarts, die was één en al begrip. Ik moest volgens hem maar naar een neuroloog om uit te sluiten dat er niets anders aan de hand was, dat wilde ik maar al te graag.
In die periode kwam mijn schoonzus met het adres van een arts voor Neuraaltherapie. Ik wilde toen eerst de testen in het ziekenhuis afwachten om zeker te zijn dat er niets anders aan de hand was. Nou dat was er dus niet, ook deze arts kon niets voor me doen, alleen zorgen dat ik de dag wat beter door zou komen. Ja, ja, met heel zware medicijnen. Ik heb nog geopperd dat het ‘voor mijn gevoel aan mijn hormonen moet liggen’. Hij dacht ‘dat ik daar wel gelijk in kon hebben’, maar, zo zei de arts: ‘daar kan ik de vinger niet op leggen’.
Ik zocht de site van dokter X en las het verhaal. Ik las het nog een keer. Ik begreep er niets van, het was net of ik een jas aantrok die precies paste. Ik heb gemaild, en de volgende dag werd ik gebeld en kon al snel komen. Mijn hormonenbalans was om te huilen maar was te behandelen volgens Dr.X, dus ging ik ervoor. Dat was juni 2009, na 2 behandelingen heb ik nog één migrainedag gehad en daarna niet weer!

Het is nu februari 2010, 10 behandelingen verder en ik ben een heel blij mens! De hoofdpijn is niet helemaal uit mijn leven, maar 1 keer in de maand is er zo’n dag die ik, zonder de behandelingen te hebben gevolgd, vast in bed had doorgebracht. Nu neem ik 2 tot 4 Paracetamol en het is weg. Ja, ook naar feesten en partijen speelt de migraine tot nu toe geen rol meer. Ik moet heel eerlijk zijn dat het er bij mij niet in wil dat dit zo blijft, het zou misschien een onderhoud nodig hebben, maar nu nog niet. Zodra de migraine terugkomt ben ik weer bij dr X terug! Die dokter verdient volgens mij een lintje!!!!


© 2022 - Nederlandse Vakgroep Neuraal- en Regulatietherapie NVNR - E-mail —— Disclaimer