Mw D.Z. 44 jaar
Ongeveer
30 jaar geleden, ik zal de dag nooit meer vergeten, stond ik op en had zo’n
enorme hoofdpijn en moest braken, ongelofelijk. Onze huisarts gebeld, in
paniek, omdat ik echt dacht dit niet te overleven. Twee jonge kinderen naar de
buren gestuurd en in afwachting van de arts lag ik plat. Hij kwam en had al
snel een diagnose: MIGRAINE… Hoe kan dit nou, ik had wel altijd hoofdpijn met
de maandelijkse dagen, maar migraine…
Nu kan ik stellen dat mijn hormonenhuishouding nooit een vette 10 verdiende. Ik
werd moeilijk zwanger, dat moest met behulp van hormonen, maar na de eerste
spruit kwam er spontaan een tweede, dus dat leed was geleden. Ik kom wel uit
een gezin met hoofdpijnklachten, zowel mijn vader als mijn moeder, maar zo ziek
als ik er toen van werd, was mij totaal vreemd.
De huisarts schreef zetpillen voor omdat ik zo moest overgeven. De pillen zijn
heel zwaar en de volgende dag moest ik echt bijkomen. Echt helpen deden ze niet
maar ik kwam er wel een beetje van in slaap. Ik heb jaren zo ‘doorgesukkeld’
met allerlei goed bedoelde adviezen van deze en gene. Onder andere Dr. Vogel
zijn ‘zak’ heb ik aardig gevuld in de loop der jaren. Ook bij de huisarts deed
ik meerdere malen mijn beklag en kreeg dan weer een ander medicijn, ‘die toch
zeker voor 80 procent van de mensen werkt’. Nee, nee niet voor mij. Injectie,
zetpil, zuigtablet, en wat al niet meer in de handel is. Allerlei soorten
triptanen, maar niets hielp echt, tot de arts spijtig meldde ‘dat er voor een
bepaalde categorie mensen gewoon niets is.. Liggen, verstand op nul en
uitzieken… Dat deed ik dan ook maar en nam iets in om toch nog een beetje te
kunnen slapen.
Een aanval duurde altijd 24 uur, nooit langer, soms iets korter. Ik moest wel
de hele dag overgeven en was echt doodziek. Ik werd er altijd mee wakker, het
gebeurde zelden dat het midden op de dag begon en in bepaalde tijden was het
wat meer of wat minder. De zogenaamde ‘triggers’ meldden zich ook bij mij, met
het gevolg dat je dingen gewoon niet meer doet. Dagje shoppen, naar een concert
met veel muziek en licht was echt uit den boze. Okee, je legt je bij bepaalde
dingen wel neer, omdat je er geen beroerde dag meer voor over hebt, maar als je
midden in het leven staat, je werk, veel vrienden en familie om leuke dingen
mee te gaan doen, dat beperkt je behoorlijk.
Was het daarmee klaar, nou ja,
maar nee hoor, in de loop van de jaren werd het alleen maar erger in plaats van
beter.
Op ons gezin had het een impact die vaak onderschat wordt. Wat mij het meeste
trof was de dag dat onze dochter ging trouwen. Zij belde al heel vroeg op om te
vragen: “Heeft mama geen migraine???”. Had ik het normaal gesproken zo ongeveer
één keer in de maand, kreeg ik het na de overgang wel 2 tot 3 keer in de maand
met de nodige ‘normale’ hoofdpijndagen er nog bij. ‘Normaal’ wil bij mij zeggen
dat ik mij met 8 Paracetamol staande kon houden, daar heb ik het niet eens
over, al heb ik die hoofdpijn ook mijn leven lang gehad.
Doordat de migraine steeds vaker kwam en ook erger werd, ging het niet goed.
Die hoofdpijn maakte mij onzeker en bang, had daar nooit eerder last van gehad
omdat het volgens mij ‘gewoon bij mij hoorde’, al 30 jaar, maar zo erg, ‘daar
zal vast iets anders loos zijn’. Wéér naar de huisarts, die was één en al
begrip. Ik moest volgens hem maar naar een neuroloog om uit te sluiten dat er
niets anders aan de hand was, dat wilde ik maar al te graag.
In die periode kwam mijn schoonzus met het adres van een arts voor
Neuraaltherapie. Ik wilde toen eerst de testen in het ziekenhuis afwachten om
zeker te zijn dat er niets anders aan de hand was. Nou dat was er dus niet, ook
deze arts kon niets voor me doen, alleen zorgen dat ik de dag wat beter door
zou komen. Ja, ja, met heel zware medicijnen. Ik heb nog geopperd dat het ‘voor
mijn gevoel aan mijn hormonen moet liggen’. Hij dacht ‘dat ik daar wel gelijk
in kon hebben’, maar, zo zei de arts: ‘daar kan ik de vinger niet op leggen’.
Ik zocht de site van dokter X en las het verhaal. Ik las het nog een keer. Ik
begreep er niets van, het was net of ik een jas aantrok die precies paste. Ik
heb gemaild, en de volgende dag werd ik gebeld en kon al snel komen. Mijn
hormonenbalans was om te huilen maar was te behandelen volgens Dr.X, dus ging
ik ervoor. Dat was juni 2009, na 2 behandelingen heb ik nog één migrainedag
gehad en daarna niet weer!
Het is nu februari 2010, 10 behandelingen verder en ik ben een heel blij mens!
De hoofdpijn is niet helemaal uit mijn leven, maar 1 keer in de maand is er
zo’n dag die ik, zonder de behandelingen te hebben gevolgd, vast in bed had
doorgebracht. Nu neem ik 2 tot 4 Paracetamol en het is weg. Ja, ook naar
feesten en partijen speelt de migraine tot nu toe geen rol meer. Ik moet heel
eerlijk zijn dat het er bij mij niet in wil dat dit zo blijft, het zou misschien
een onderhoud nodig hebben, maar nu nog niet. Zodra de migraine terugkomt ben
ik weer bij dr X terug! Die dokter verdient volgens mij een lintje!!!!