Casus 43: Chronische sinusitis

Mevr GMF, geb 1953

In 1998 werd ik verkouden en het ging niet vanzelf over. Na een jaar naar de huisarts gegaan. Het voorgeschreven kuurtje had geen effect. Doorverwezen naar de K.N.O. arts. Poliepen weggehaald en het neusschotje rechtgezet. Een inhalator voor de neus. Een scan gemaakt waarop duidelijk te zien was: een hoofd vol snot.Vensters in de neusbijholten gemaakt om het ontstoken vuil makkelijker af te voeren.De rommel met NaCl door het venster met een kromme spuit "verdunnen" om makkelijker uit te snuiten. Dat hielp wel wat, het gaf ook wat verlichting.Door deze manier kreeg ik wat last van m'n oor. Een buisje in m'n oor. Overgegaan op een nieuw systeem: de rhinoflow, een vernevelaar waarin medicijnen worden verneveld. Van NaCl overgegaan naar een mildere vorm voor langere tijd vernevelen. Helaas blijf ik nog steeds verkouden. Vooral als ik in de tuin aan het werk ben en ik vaak buk om het onkruid uit de grond te trekken moet ik om de tien minuten snuiten en dan zit de zakdoek goed vol.Rond 2004 een operatie. Zelf noem ik het een curettage van de bijholten. Ik blijf daarna trouw iedere ochtend vernevelen en dien mezelf ’s avond de medicijnen via een neus inhalator toe. Het helpt wat en het vernevelen geeft verlichting. Een paar jaar na de operatie een nieuw buisje ingezet. De oude was er binnen een paar maanden al uit.Zo kabbelt het een aantal jaren door. 

Een kennis die ik tegenkwam liep stage bij dokter X en ik vroeg haar of mijn klachten een bezoek waard zouden zijn. Ze was positief. Helaas hoorde ik van haar dat de wachtlijst toen wel een jaar was. Laat maar zitten!!! Op advies van een familielid naar de andere kant van het land getogen om iedere veertien dagen een bezoek te brengen aan een energetisch therapeut die ook ampullen heeft met stamgegevens. Na ongeveer een halfjaar was er geen verbetering meer te verwachten, en ik had nog steeds niet het resultaat bereikt dat ik had gehoopt en verwacht. In de jaren daarna denk ik vaak: verkoudheid moet toch op te lossen zijn! En dat zinnetje liet me eigenlijk niet los.In overleg met de K.N.O. arts waar ik voor controle was besloot ik om toch mijn heil eens te zoeken bij de homeopaat. Ik bleef wel bij hem ieder half jaar onder controle. Toch maar dichter bij huis en bij dokter X aangeklopt. Ik kon binnen veertien dagen terecht. Het is dan juli 2009. Via bio-resonantie en een paar maanden met een chip op m'n lijf gaan we over op neuraal therapie. Het is dan februari 2010. Prikken in m'n hoofd met de vloeistof procaïne. Dat is even wennen. Het doet niet zeer, het is bij mij meer de spanning van het prikken in m'n voorhoofd; m'n verhemelte; de zijkanten van m'n neus en de zijkanten ter hoogte van mijn kaakgewricht. In de kaken volgt soms wat druk door de ingespoten vloeistof. De arts raadt aan m’n mond wat open te houden ter ontspanning en dat helpt. Na ongeveer drie maanden iedere week prikken komt er verbetering in. De klachten nemen af. Vernevelen doe ik nog steeds maar dan met procaïne als middel. We nemen grotere pauzes. Even een terugval. Toch houd ik vol. Het gaat weer beter. Tijdens mijn vakantie vernevel ik af en toe eens en het gaat prima. Mede omdat ik aan de zee zit denk ik. Het is nu augustus terwijl ik dit stukje tekst schrijf. Door de zomer vakantie van mij en de dokter zit er nu twee maal een maand tussen. Dat is iets te lang denk ik maar ik ben zeker niet zo vol als dat ik ooit was.We zijn nog niet op het punt waar ik in de toekomst op uit wil komen. M’n slijmvlies zal toch moeten regenereren na twaalf jaar. Tijdens de controle bij de K.N.O. arts feliciteerde hij ons met het tot nu toe behaalde resultaat! Dat vond ik erg fideel van hem.Ik houd nog even vol!!!

© 2022 - Nederlandse Vakgroep Neuraal- en Regulatietherapie NVNR - E-mail —— Disclaimer