Casus 41: Syndroom van Tietze

Mevr. I.K. te A., geb 1941

Vanaf midden tachtiger jaren heb ik Lichen Ruben Planus, een auto-immuunziekte waarvoor geen medicijnen bestaan, en heb daarnaast (misschien wel hierdoor) een aantal algemene klachten zoals rugpijn, pijn in mijn benen/knieën, pijn in de borst, kort ademigheid / benauwdheid, hoofdpijn en vermoeidheid, klachten waar de reguliere geneeskunde niets mee kan. De ernst van deze klachten vertoont golfachtige bewegingen. 

Bij een bezoek in 1999 aan de huisarts wegens kortademigheid (amper 400 meter gelopen en dan hijgend binnenkomen) kreeg ik te horen dat ik hyperventilatie had, ik kreeg een foldertje en dat was het. 
Toen ik later met dezelfde klacht bij deze huisarts nog eens kwam, kreeg ik te horen dat het probleem vermoedelijk tussen mijn oren zat.
Twee specialisten (o.a. een longarts) verklaarden, dat ik geen hyperventilatie heb, maar dat iemand die zich inspant (bijv. na hardlopen) natuurlijk sneller ademt.
Een latere huisarts raadde mij aan met een rollator te gaan lopen, dit zorgde er voor dat ik een grotere afstand kon afleggen en dat ik minder vaak hoefde te stoppen voor extra adem te halen. Maar medicijnen of een oplossing hiervoor wist zij ook niet. 

Een 4 jaar geleden ben ik van een krukje gevallen met mijn hoofd op een granieten drempel (whiplash). De huisarts verwees mij door naar de fysiotherapeut.
Fysiotherapie, haptonomie en manuele therapie brachten geen verbetering.
Neuraaltherapie door dokter X had wel een positief resultaat.
Hoofdpijn en spierklachten verdwenen. 

Na röntgenfoto's van de knieën werd besloten ook deze met neuraaltherapie te behandelen daar er geen artrose aanwezig was. Gevolg: geen pijn meer tot nu toe. 

Circa twee jaar geleden kreeg ik een totale longembolie. Na ruim een half jaar werd ik genezen verklaard, de longembolie was weg, echter ik bleef klachten houden van kortademigheid bij geringe inspanning. Cardioloog, longarts, internist, neuroloog, allen konden de klacht met testen wel aantonen, maar wisten geen remedie tegen mijn kortademigheid. 

Sinds een half jaar heb ik vreselijk pijn in mijn rechter schouder, ook hiervoor kreeg ik neuraaltherapie met een positief resultaat. Nog niet geheel over, maar grotendeels verdwenen. Bij één van de consulten vertelde dokter X dat er toch een verklaring moet zijn voor pijn op de borst en kortademigheid na geringe inspanning en hij gaf ons het advies op internet eens te zoeken naar het syndroom van Tietze. Dat was bingo! Zoveel herkenningspunten! 
Tussen ribben en borstbeen zit (flexibel) kraakbeen dat maakt dat we bij in- en uitademen de borstinhoud groter / kleiner kunnen maken. Ontsteking hieraan veroorzaakt vaak pijn in de borst, terwijl door de specialisten werd geconstateerd dat hart en longen goed functioneren. 

Besloten werd ook deze klacht met neuraaltherapie te behandelen.
Injecties langs het borstbeen en langs de ruggengraat. Deze behandeling is geen pretje, op een groot aantal plaatsen wordt met een dunne naald vloeistof (procaine) ingespoten. Het resultaat vind ik fantastisch, ook al ben ik nog niet pijnvrij. Ik heb nu al weer een aantal keer afstanden van 2 kilometer zonder rollator kunnen lopen!!! 

Mijn oude huisarts (al met pensioen) had geen hoge dunk van alternatieve geneeskunde, mijn huidige huisarts, een vrouw, zegt: "alles proberen, en wanneer het resultaat heeft, is het prima".

© 2022 - Nederlandse Vakgroep Neuraal- en Regulatietherapie NVNR - E-mail —— Disclaimer