Mevr JBK te D, geb 1941
Nadat ik heftige buikklachten had gehad en de aanwezige rugklachten plotseling ernstig verergerden kon ik werkelijk niets meer. Een krant vasthouden was mij nog teveel. Ik kon bijna niet staan, zitten en lopen.
Via de huisarts werden foto's van de rug gemaakt waarbij botontkalking naar voren kwam. Hiervoor kreeg ik kalktabletten en vitamine D, tramadol tegen de pijn, en revalidatietherapie (arts, haptonoom en ergotherapeut).De conclusie van ieder was dat het een versleten rug was. "Wij kunnen niets voor U doen..." Hetzelfde kwam naar voren bij de neuroloog en bij een in botontkalking gespecialiseerde internist.
Vanaf het begin was ik ook onder behandeling van een fysiotherapeut, die uiteindelijk tot de volgende conclusie kwam: "Doe maar wat mogelijk is".
Via vrienden die door hun huisarts naar dr. X verwezen waren, kwam ik ook bij hem terecht. Ik vroeg hem of hij ook iets voor mij kon doen. Zijn opmerking was, dat ik aan het juiste adres was.
Eindelijk iemand die wilde proberen mij te helpen! Inmiddels zijn wij 1½ jaar verder en kan ik mij in en om het huis aardig redden. Natuurlijk heb ik ook moeilijke dagen. Maar ik doe weer mee. Ik ben ook van de tramadol af en gebruik nu paracetemol Dr.X zag meteen het verband tussen de buikklachten en de rugklachten. Zo voelde ik het zelf ook.
Bij de aanvang van de neuraaltherapie-behandeling was dat 1 maal per week. Momenteel is dat 1 maal in de 8 weken.
De fysiotherapeut, die het in het begin symptoombestrijding vond, gaf later ook te kennen dat het toch een stuk geholpen had. De huisarts hoort het aan en reageert er verder niet op. Een andere internist vond het een prima stap.
Het is altijd het proberen waard. Het niet geprobeerd hebben zou voor mij een gemiste kans geweest zijn.
Mijn versleten rug kan ook door dr.X niet beter gemaakt worden, maar het leven is voor mij door zijn therapie een stuk dragelijker geworden.