Casus 25: Verklevingen/ chronisch pijnsyndroom

Mevr G

Ik ben, 55 jaar gehuwd en we hebben twee zonen. Mijn arts voor neuraaltherapie heeft mij gevraagd om eens op papier te zetten hoe mijn afgelopen 23 jaar zijn verlopen, voordat ik bij hem onder behandeling ben gekomen. Het is begonnen toen ik 33 jaar was. Ik had erge buikklachten.

Bij het verrichten van een laparoscopie (kijkoperatie) zagen ze dat mijn baarmoeder en eierstokken ontstoken waren. Ik ben toen in 1985 geholpen aan een vaginale uterusextirpatie met medenemen van beide adnexen (eierstokken). Kreeg een nabloeding waarvoor ik opnieuw moest worden geopereerd.
In 1989 werd een adhaesiolysis (operatieve verwijdering van verklevingen) verricht.

Na een half jaar waren mijn klachten weer terug en had ik nog veel meer adhaesies; ze zitten overal: aan mijn darmen, buikwand enz. Dus ik ben nooit meer geholpen, want het heeft geen zin, het groeit veel te snel weer aan. Maar al die jaren heb ik dus chronische buikpijn gehad, last van mijn bekken, gevoelige botten en een spastisch colon, ook darmontstekingen en een keer bekkenvliesontsteking.
Ontlasting, zeg ik wel eens, was net een bevalling; soms was het heel hard dat ik het eruit moest halen, of ik kon het niet ophouden zo dun. Heel veel onderzoeken gehad, vooral darmonderzoeken bij verschillende specialisten. Ik heb in al die jaren zoveel zelf ondernomen, niets hielp. Veel fysiotherapie, pijnbestrijding in het ziekenhuis. Kreeg een tens mee naar huis, hielp allemaal maar voor even. Voor drie jaar terug (2004) was het zo erg dat ik elke middag naar bed moest. Had een harde dikke buik net of er een voetbal in zat. De pijn was er altijd, ik ging er mee naar bed en stond er mee op. Soms kon ik niet meer lopen van de pijn, had geen energie meer, ging nergens meer heen en verwaarloosde vrienden en familie, ging ook niet meer zingen en schilderen.

In juni 2004 ben ik doorgestuurd naar het UMC St Radboudziekenhuis in Nijmegen, afdeling Obstetrie en Gynaecologie. In januari 2005 werd onder algehele narcose een laparoscopie verricht en werd een enigszins fibrotisch blindeindigende vaginatop gevoeld. De uitslag was: heel veel adhaesies (verklevingen) van omentum (buikvlies) en darmen met de voorste buikwand, en links onderin de buik zijn verklevingen van appendices epiploicae van het sigmoid (vetaanhangsel van de d. darm) met de voorste buikwand. De bovenbuik is niet te inspecteren vanwege adhaesies. Na een paar weken moest ik terugkomen voor controle bij de gynaecoloog. Die adviseerde om mij niet te laten opereren, dus weer een teleurstelling want ik dacht dat zij mij misschien konden helpen. Nog steeds pijn, moe, geen energie en veel in bed.

Toen hoorde ik van een vriendin over neuraaltherapie; ik had hier nog nooit van gehoord of gelezen. Ik dacht "we zien het wel" en ik heb in september 2005 een afspraak gemaakt met de arts voor neuraaltherapie. Heel fijn gepraat en toen ben ik behandeld. Vanaf die dag is er iets gebeurd wat ik nooit had kunnen dromen, lig niet meer 's middags in bed en heb veel meer energie. En het allerbelangrijkste dat geleidelijk aan na elke behandeling voelde ik de pijn minder worden. Mijn ontlasting is normaal elke dag, en ik heb geen harde buik meer.

Waarom heb ik dit niet eerder ontdekt - en waarom heeft een van de artsen mij er niet op gewezen dat dit bestond?! Ik voel mij als herboren en leef weer zonder pijn. Ik kan het nog steeds niet geloven.

© 2022 - Nederlandse Vakgroep Neuraal- en Regulatietherapie NVNR - E-mail —— Disclaimer